- امروز کتابی میخواندم با عنوان «باستانگرایی در ایران». بخشی از کتاب به «تاریخنگاری باستانگرایان» اختصاص داشت. نویسنده را نمیشناسم اما بهصورت نهچندان تحلیلی به توصیف شیوههای تاریخنگارانه ناسیونالیستهای ایرانی بخصوص در دوران پهلوی پرداخته بود. تخیل، توهم، آناکرونیسم، تحریف، روایت گزینشی و پنهانسازی از جمله ویژگیهای این تاریخنگاری است.
- مدتی است درباره تاریخنگاری اخلاقی و اخلاق تاریخنگاری ایرانی مطالعه میکنم. مطالعاتی که در این حوزه داشتم میگوید، نژادپرستان بیشترین بهرهبرداری را از تاریخ کردهاند. تاریخ ابزار برندهای در دست تاریخنگارانی است که اخلاق تاریخنگاری را رعایت نمیکنند. تعصب ملی و مذهبی و قومی در تاریخنگاری، جامعه را مستقیم به جبهههای خونین نسلکشی میبرد.
- ۰ نظر
- ۲۵ فروردين ۹۴ ، ۱۲:۲۸