شاید بتوان دههی دوم هزارهی سوم را دههی جنبشهای مکرر نام نهاد، جنبشهای موفقی که بیش از هر چیز دیگری، در دو جستار خلاصه میشوند: آزادی و رفاه. پیشتر، نه کسی دومنیوی سقوط دیکتاتورهای عرب را باور میکرد و نه ظهور جنبشهای شبانهروزی در سرزمین انگلاساکسونها را. آنچه دماسنج تعجب را بالاتر برد، اعتراض فزاینده انسان غربی به سیاستهای اقتصادی ابرقدرت دنیا در قلب اقتصاد جهان بود. آمریکاییها اینبار به جای اشغال افغانستان و ویتنام و عراق، درصدد اشغال وال استریت برآمدند تا بر زخمهای سالیان خود، مرهم بنهند. گویی آنان بهدرستی، رمز فاجعه را خواندهاند. آنچه در پی میآید، متن کامل میزگردی است که چندی پیش با حضور دکتر احمد حنیف، اندیشمند کانادایی و دکتر علی پورمحمدی، استاد حوزه و دانشگاه در شهر قم برگزار شد. دکتر علی پورمحمدی دارای تحصیلات فلسفه غرب از تهران و اطریش در مقطع دکتری است و هماکنون در حوزه علمیه قم به تدریس و پژوهش دینی مشغول است. دکتر احمد حنیف نیز، که پس از انقلاب در اثر آشنایی با اندیشه امام خمینی به اسلام و مذهب اهل بیت گرایید، علاوه بر علوم اسلامی، در دانشگاههای کانادا تحصیل کرده است. سخن گفتن درباره جنبشی که هنوز بهطور فزاینده ادامه دارد، سخت است، چون درصد روزهایی که جنبش پشت سر میگذارد، بسیار کمتر از روزهایی است که پیشرو دارد. جنبش هنوز تمام نشده است و جوانان آمریکایی، هنوز و هر روز بر گرانترین خیابانهای جهان سرازیر می شوند تا شاید راهی تازه به رهایی بیابند.
- ۰ نظر
- ۲۹ آبان ۹۰ ، ۲۳:۴۰